Szczególnie istotne jest budowanie pozytywnej samooceny i poczucia własnej wartości oraz właściwej motywacji dziecka do nauki. Budowaniu pozytywnej samooceny dziecka służy:
1. podkreślanie jego mocnych stron – na przykład uzdolnień muzycznych lub plastycznych, sportowych, ale też cech charakteru czy postaw, jak na przykład opiekuńczość wobec słabszych;
2. pomaganie w rozpoznaniu przez dziecko własnych talentów, zdolności, pozytywnych cech;
3. wspieranie rozwoju talentów i zainteresowań dziecka, przez udział w dodatkowych zajęciach szkolnych lub pozaszkolnych;
4. bazowanie w pracy na mocnych stronach dziecka, koncentrowanie się na sukcesach, a nie na trudnościach;
5. umożliwienie doświadczania sukcesów, dzięki stawianiu realistycznych minicelów jako kroków do osiągania większych celów (tzw. metoda małych kroków);
6. unikanie sytuacji publicznego krytykowania dziecka, na przykład podkreślania braków czy zawstydzania dziecka.

Wzmacnianie motywacji do nauki dziecka ryzyka dysleksji następuje poprzez:
1. rozbudzanie ciekawości – należy starać się o takie zadania, które pobudzą ciekawość dziecka, a to skłoni je do większego wysiłku;
2. dawanie możliwości wyboru – na przykład dziecko może wybrać do przeczytania 1 tekst z trzech proponowanych tekstów lub odpowiedzieć na wybrane 2 pytania z 4 podanych pytań do tekstu;
3. zamiana zadania wykonywanego przez dziecko w zabawę – wiele umiejętności można przyswoić i utrwalić właśnie w ten sposób; wywołuje to pozytywne emocje, co sprzyja zapamiętywaniu i uczeniu się;
4. wspólne z dzieckiem ustalenie celów, jakie ma osiągnąć, i nagradzanie za ich zrealizowanie (na przykład celem może być poprawne przeczytanie/napisanie 5 nowych wyrazów) – cele te powinny być realistyczne, ale też muszą wzrastać wraz z kompetencjami dziecka;
5. nagradzanie wysiłków i realizacji zakładanych celów.

Informacje dotyczące organizacji pracy z dzieckiem ryzyka dysleksji znajdują się w "Przewodniku dla rodziców" dostępnym w plikach do pobrania.